Πριν από αρκετό καιρό, έπαιζε στην τηλεόραση ένα σπότ για την προώθηση της ανακύκλωσης. Έλεγε: "Η Αννούλα... Αυτό το μήνα πήρε έπαινο στο πιάνο, μετάλλειο στην κολύμβηση και μόλυνε το έδαφος με τοξικά". Μια τέτοια "Αννούλα", με άγνοια όχι της ανακύκλωσης αλλά του ΚΟΚ, πήγε σήμερα να συγκρουστεί μαζί μου.
Οδηγώ ποδήλατο για περισσότερα από 10 χρόνια και είναι ζήτημα αν έχω κινδυνεύσει δύο φορές: τη μια από πόρτα αυτοκινήτου που άνοιξε πάνω μου και την άλλη από παραβίαση stop. Και τις δύο φορές από γυναίκες οδηγούς. Και τις δύο έχω εισπράξει συγνώμη. Σήμερα όμως μου συνέβη κάτι εντελώς διαφορετικό που με έκανε αφ΄ενός να εκνευριστώ απίστευτα και από την άλλη να συνειδητοποιήσω το απίστευτο μέγεθος της άγνοιας που έχουν κάποιοι συνάνθρωποί μας και της ελαφρότητας με την οποια αντιμετωπίζουν θέματα ασφάλειας.
Πηγαίνω στη δουλειά μου, όπως κάθε μέρα, ακολουθώντας την οδό Βάρναλη στο Χαλάνδρι. Καθώς κατηφορίζω από το φανάρι της πλατείας Δούρου προς τη ρεματιά με το πολύ 20 χλμ/ώρα, μία νεαρή κοπέλα με ένα άσπρο σμαρτάκι περιμένει σταματημένη στο αντίθετο ρεύμα να κάνει αριστερή στροφή. Με βλέπει, τη βλέπω, αμφιταλαντέυται για λίγο και στρίβει ακριβώς μπροστά μου κόβοντάς μου το δρόμο. Σανιδώνω τα φρένα και σταματάω ελάχιστα εκατοστά από τον προφυλακτήρα της. Της λέω "καλά, δε με βλέπεις;". Κι εκείνη αντί να πει μια συγνώμη για την απίστευτη βλακεία που έκανε μου λέει το εξής απίστευτο: "Φρένα δεν έχεις;"!!! Της λέω "δε βλέπεις, θα σκοτώσεις κανέναν άνθρωπο έτσι που πηγαίνεις;" κι εκείνη απαντά "το ότι έχεις ποδήλατο δε σημαίνει ότι μπορείς να πηγαίνεις έτσι! Φρένα δεν έχεις;". Εκεί τα πήρα κανονικά και της είπα "Εγκέφαλο δεν έχεις;" καθώς και λίγα ακόμη γαλλικά τα οποία είπα σε οδηγό για πρώτη και ελπίζω τελευταία φορά στη ζωή μου... Μου έκανε εντύπωση με πόσο απίστευτη άγνοια, θράσος και ελαφρότητα αντιμετώπισε η συγκεκριμένη κυρία το θέμα της ασφάλειας στο δρόμο. Επειδή ήμουν ο πρώτος που ξεκίνησε από το φανάρι, η κοπέλα είδε από πίσω μου να έρχονται ορδές αυτοκινήτων οπότε είπε "ή περνάω τώρα ή θα περιμένω 2-3 λεπτά" και προτίμησε το πρώτο, θέτοντας τη ζωή μου σε κίνδυνο. Υπάρχουν δυστυχώς οδηγοί που πιστεύουν ότι:
1. το ποδήλατο πηγαίνει (ή οφείλει να πηγαίνει) το πολύ με 5 χλμ την ώρα και να σταματά σε χρόνο dt όποτε του καπνίσει καθενός, είτε έχει είτε δεν έχει προτεραιότητα.
2. οι κανόνες της προτεραιότητας δεν ισχύουν όταν ο οδηγός αυτοκινήτου βιάζεται, δεν έχει προτεραιότητα ή και τα δύο.
Τι να περιμένεις όμως σε μια χώρα όπου 1 στις 4 άδειες οδήγησης είναι αγορασμένες και κινδυνεύεις κάθε στιγμή από το "δολοφόνο της διπλανής πόρτας". Κινδυνεύεις από εκείνον που θεωρεί αυτονόητο να παραβιάζει προτεραιότητα επειδή άργησε να ξυπνήσει (γιατί έβλεπε τον Τριανταφυλλόπουλο ως τις 12:30) ή επειδή άργησε να ξεκινήσει (γιατί έβλεπε τον Αυτιά ως τις 8 το πρωΐ), που οδηγεί μιλώντας στο κινητό, που τρέχει με 60 χλμ/ώρα σε δρόμο γειτονιάς χωρίς πεζοδρόμιο, που παρκάρει στο πεζοδρόμιο για "να κάνω τη δουλειά μου ρε φιλαράκι" αναγκάζοντας τους πεζούν να περπατούν στο δρόμο, και χωρίς μάλιστα να συνειδητοποιεί ότι είναι εν δυνάμει δολοφόνος. Τι να περιμένεις σε μια χώρα όπου για τους θύτες των τροχαίων εξαντλείται η επιείκεια της διακαιοσύνης και σχεδόν ποτέ ούτε καν τους αφαιρείται η άδεια οδήγησης!
Για την ιστορία σημειώνω ότι είμαι γενικά πολύ αργός και προσεκτικός οδηγός. Η μέση ταχύτητα της καθημερινής διαδρομής με το ποδήλατο προς τη δουλειά μου δεν υπερβαίνει τα 13 χλμ/ώρα και επιπλέον οδηγώ αυτοκίνητο για 14 χρόνια χωρίς ποτέ να έχω το παραμικρό ατύχημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου