Mε το ποδήλατο στο "πάρκο Τρίτση"

Το περασμένο Σάββατο (7/5/2011) επισκέφθηκα για πρώτη φορά το πάρκο Τρίτση (όπως έγραψα και στην προηγούμενη ανάρτηση) και μάλιστα πηγαίνοντας εκεί με το ποδήλατο από την Αγία Παρασκευή. Η διαδρομή που ακολούθησα δεν είναι ούτε η συντομότερη (σε χρόνο και απόσταση) ούτε η ευκολότερη. Περνά όμως σχεδόν αποκλειστικά από δρόμους ήπιας κυκλοφορίας, αποφεύγοντας σχεδόν πλήρως τις κεντρικές λεωφόρους. Μειονέκτημά της οι δύο πεζογέφυρες της Κηφισίας και των σιδηροδρομικών γραμμών (όπου πρέπει να πάρουμε το ποδήλατο στον ώμο) καθώς και οι μπάρες εισόδου/εξόδου του άλσους Νέας Φιλαδέλφειας (ομοίως).



Το πάρκο αυτό, το οποίο είναι και το μεγαλύτερο της Αθήνας με έκταση περίπου 1200 στρέμματα, ήταν για μένα μια έκπληξη, καθώς οι μνήμες που είχα από την περιοχή περιορίζονταν στην εικόνα εγκατάλειψης της δεκαετίας του '90. Είναι ιδανικό μέρος για βόλτα, τόσο με τα πόδια όσο και με ποδήλατο, καθώς διατρέχεται από ένα μεγάλο μήκος μονοπατιών, χωματόδρομων και ποδηλατόδρομων. Στο πάρκο επίσης υπάρχει και μια σιδηροδρομική γραμμή στενού εύρους (αν και χωρίς τρενάκι δυστυχώς) με σταθμούς, διακλαδώσεις και γέφυρες, καθώς και έξι τεχνητές λίμνες! Μπορούμε να ακολουθήσουμε είτε επίπεδες διαδρομές είτε τα πιο κακοτράχαλα μονοπάτια που ανεβαίνουν τους επτά λόφους που βρίσκονται μέσα στο πάρκο. Η πρόσβαση στο πάρκο είναι πολύ εύκολη (ελέω Αττικής Οδού) από όλα σχεδόν τα σημεία της Αθήνας ενώ υπάρχουν αρκετές θέσεις στάθμευσης στη δυτική του είσοδο στη λεωφόρο Δημοκρατίας.

Στο πάρκο "στεγάζονται" και κάποιες εμπορικές χρήσεις οι οποίες όμως προσφέρουν επιπλέον δραστηριότητες για όλη την οικογένεια: ένα μικρό κέντρο ιππασίας, ένα γυμναστήριο (του δήμου Αγίων Αναργύρων), μια έκθεση ερπετών από όλο τον κόσμο, ένα κατάστημα βιολογικών προϊόντων, ένα οικολογικό βιβλιοπωλείο καθώς και μια καφετέρια κοντά στην πύλη. Παρά τις χρήσεις αυτές και τη μεγάλη κοσμοσυρροή του σαββατοκύριακου, το πάρκο έχει πολλές ήσυχες γωνιές για εξερεύνηση. Η μόνη μου ένσταση σε ότι αφορά το σχεδιασμό του πάρκου είναι η υπερβολική χρήση τσιμεντου σε κάποια σημεία, όπως πχ κατά μήκος του τεχνητού καναλιού ή στις όχθες κάποιων λιμνών.



Περισσότερες πληροφορίες για το πάρκο και την πλούσια ιστορία του μπορεί κανείς να βρει στην ιστοσελίδα του φορέα διαχείρισης του πάρκου καθώς και στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρίας.