Στην αφίσα αναφέρονταν ρητώς ότι η διαδρομή από το πάρκο Ελευθερίας ως την παραλία θα παραμείνει ανοιχτή και σηματοδοτημένη (με τη βοήθεια της τροχαίας) από τις 11:00 ως τις 15:00, ενώ η διαδρομή της επιστροφής από τις 15:00 ως τις 18:00. Σκέφτηκα λοιπόν να μην ξεκινήσω από τις 11 γιατί θα φτάσω στην παραλία πριν τις 12 και θα περιμένω ως τις 3. Έτσι, ήμουν στο Μέγαρο Μουσικής στις 13:45. Περίμενα να δω την αφετηρία της διαδρομής, πανό, αφίσες, μπαλόνια κλπ (ο αφελής) αλλά τίποτα. Λέω, μάλλον από πιο κάτω θα ξεκινά. Τίποτα και πιο κάτω. Έτσι, κατέληξα να ποδηλατώ στη διαδρομή προς την παραλία σα να ήταν μια οποιαδήποτε κυριακή και όχι η παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος. Ακολούθησα επακριβώς τη διαδρομή που αναγράφονταν στην αφίσα (τις οδούς Βασ. Σοφίας, Βασ. Κων/νου, Βασ. Όλγας, Βασ. Αμαλίας, λεωφ. Συγγρού και παράδρομο αυτής) αλλά δεν είδα ίχνος σήμανσης ούτε και τροχαία στην κάθοδο. Στον παράδρομο της Συγγρού συνάντησα κάποιους ποδηλάτες που και εκείνοι επι ματαίω έψαχναν να βρουν τη διαδρομή και τη σήμανσή της.
Λίγο μετά το Ωνάσειο, μπήκα στη λεγόμενη Εσπλανάδα, έναν πολύ φαρδύ πεζόδρομο/πεζογέφυρα που συνδέει τη λεωφόρο Συγγρού με του στάδιο του Ταε Κβον Ντο και την παραλιακή ζώνη. Εκεί υπήρχαν αρκετοί ποδηλάτες αλλά οι περισσότεροι είχαν κατέβει χωρίς σκοπό να συμμετάσχουν στον ποδηλατικό γύρο.
Στο ξεκίνημα της "Εσπλανάδας", λίγο μετά το Ωνάσειο. |
Στην κατάληξη της "Εσπλανάδας" στη θάλασσα. |
Έφτασα στη θάλασσα γύρω στις 14:15. Καθώς δεν ήθελα να επιστρέψω αμέσως, έκανα μια βόλτα κατά μήκος της παραλίας φτάνοντας ως τις πλαζ του Αλίμου, κινούμενος κυρίως σε μαρίνες, πεζοδρόμους, πεζοδρόμια και πάρκιν. Η εικόνα της παραλίας ήταν αποκαρδιωτική (γι' αυτή θα γράψω σε επόμενη ανάρτηση) όπως επίσης και η κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει τα χρυσοπληρωμένα μας ολυμπιακά ακίνητα.
Μετά τη βόλτα μου, και γύρω στις 16:00 πήρα το δρόμο της επιστροφής. Πάλι δεν υπήρχε καμμία σήμανση, ελάχιστοι ποδηλάτες και η τροχαία εξαφανισμένη. Πάλι ποδηλάτησα στον παράδρομο της λεωφόρου Συγγρού ως το σταθμό Συγγρού - Φιξ, όπου και έβαλα το ποδήλατο στο μετρό και επίστρεψα στο σπίτι μου. Η διαδρομή από την παραλία ως το σταθμό, χωρίς καμμία βιασύνη και πάντα από τον παράδρομο, έγινε σε λιγότερο από 25 λεπτά!
Το ερώτημα μου είναι γιατί αυθαίρετα και χωρίς να ενημερωθεί κανείς μετατοπίστηκαν προς τα πίσω οι ώρες της δράσης; Προσωπικά δεν προβληματίστηκα με την απουσία σήμανσης γιατί έχω συνηθίσει να κυκλοφορώ στους δρόμους με το ποδήλατο. Δεν ήταν όμως αυτό που έγινε επικίνδυνο για κάποιον αρχάριο ποδηλάτη που αφελώς πίστεψε ότι μπορεί να κατέβει στην παραλία ασφαλής μεταξύ 11:00 και 15:00 και να επιστρέψει ασφαλής μεταξύ 15:00 και 18:00; Αν η πολιτεία δε μπορεί (ή μάλλον δε θέλει) να κρατήσει ανοιχτή μια ποδηλατική διαδρομή για λίγες μόνο ώρες την παγκόσμια ημέρα του περιβάλλοντος, τι μπορούμε να περιμένουμε για την προώθηση του ποδηλάτου ως μέσου μετακίνησης; Συμπερασματικά: ωραία η βόλτα, θα την επαναλάβω προς Βούλα (και επιστροφή με το τραμ) ή Πειραιά (και επιστροφή με τον ΗΣΑΠ ή τον προαστιακό) αλλά από εδώ και πέρα μακριά από δράσεις επετειακού τύπου "με την υποστήριξη του ΥΠΕΚΑ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου