Πέμπτη, Μαΐου 31, 2012

Μην ξεχνάμε την Πεντέλη μας, μέρος II: Καστρίτσα Νέας Ερυθραίας

Οι περισσότεροι γνωρίζουν το Καστρί ως τόπο κατοικίας της "δυναστείας" των Παπανδρέου, λιγότεροι γνωρίζουν που βρίσκεται και ακόμα λιγότεροι γνωρίζουν το γιατί ονομάζεται έτσι. Η απάντηση βρίσκεται στις δυτικές πλαγιές της Πεντέλης και για να την ανακαλύψουμε χρειάζεται λίγη πεζοπορία μέσα σε πυκνή βλάστηση και αρκετό ψάξιμο. Το αποτέλεσμα όμως μας ανταμοίβει. Ας δούμε όμως πρώτα λίγα στοιχεία για την ιστορία της περιοχής

Η δυτικότερη από τις κορυφές του ομώνυμου βουνού (υψόμετρο 500 μ) ονομάζεται Καστράκι και έχει πάρει το ονομά της από μια οχύρωση που περικλείει τη ζώνη της κορυφής. Η οχύρωση περικλείει μια περιοχή οβάλ σχήματος ενώ το υψηλότερο σημείο (υπάρχει τριγωνομετρικό κολωνάκι) βρίσκεται κοντά στο νοτιότερο άκρο της οχύρωσης. Το συνολικό μήκος του τείχους είναι περί τα 415 μέτρα ενώ το ύψος στο οποίο διατηρείται (κυρίως στη δυτική πλευρά του) είναι περί τα 2 μέτρα. Στην κορυφή, και σχεδόν εφαπτομενικά με το ανατολικό μέρος του τείχους υπάρχουν υπολείμματα οικήματος, πιθανότατα πύργου παρατήρησης. Υπάρχουν κι άλλα υπολείμματα οικημάτων (τουλάχιστο 2) ενώ βρίσκουμε κατά τόπους διάσπαρτα κομμάτια κεραμικών. Η οχύρωση και τα κτίσματα χρονολογούνται μεταξύ 3ου και 4ου αιώνα π.Χ. (Πηγή: James Mc Credie, Fortified military camps in Attica. American School of Classical Studies at Athens, Prineton New Jersey 1966, το τμήμα σχετικά με το Καστράκι είναι διαθέσιμο στο Google Books). Η περιοχή έχει κυρηχθεί προσωρινός αρχαιολογικός χώρος (ΦΕΚ 593, τ. Α.Α.Π., 31-12-2010). Στο ΦΕΚ περιγράφεται το όριο του προτεινόμενου αρχαιολογικού χώρου ενώ περιλαμβάνεται και ο μόνος σύγχρονος χάρτης που μπόρεσα να βρω για την Καστρίτσα.

Το σημείο όπου ξεκινά η πεζοπορία.

Το μονοπάτι προς το κάστρο.
 Λίγο βορειότερα από την κορυφή, υπάρχει ένα σύγχρονο κτίσμα, το εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου. Το εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου είναι δημιούργημα του Ερυθραιώτη Παναγιώτη Μαρτάκη (Τσεσμές 1917- Ερυθραία 1991). Η εύρεση από τον ίδιο στην περιοχή μικρού εικονίσματος του Αγίου το 1957 οδήγησε τον Παναγιώτη Μαρτάκη στη δημιουργία ναΐσκου στο υψηλότερο σημείο του υψώματος. Ακούραστος, επίμονος και κάτω από αντίξοες συνθήκες κατόρθωσε να περατώσει την κατασκευή το 1958. Το υλικό που χρησιμοποίησε για το ναΐσκο, το δρόμο που οδηγούσε σε αυτόν, καθώς και για τα πέτρινα παγκάκια αναπαύσεως στη διαδρομή αναβάσεως ήταν από το οχυρωματικό έργο και τα κτίσματα που υπήρχαν εκεί. Κάθε χρόνο στις 27 Αυγούστου, ημέρα εορτής του Αγίου, πλήθος Ερυθραιωτών ανέβαινε εκεί για προσκύνημα. (Πηγή: http://www.sepik.net/nea/?p=17119)

Ο χάρτης του Mc Credie. Με a σημειώνεται το σημείο εισόδου, με b, c, d, e τα υπολείμματα κτισμάτων.
 Ο Mc Credie αναφέρει ότι γύρω από το εκκλησάκι έχουν γίνει διάφορες επεμβάσεις όπως φύτευση δέντρων και μετακίνηση λίθων για το χτίσιμο της εκκλησίας καθώς και για την κατασκευή του μονοπατιού που οδηγούσε στο κάστρο. Επιπλέον, με πέτρες από την οχύρωση κατασκευάστηκαν και κάποια παγκάκια παραπλεύρως του μονοπατιού της ανάβασης. Το μονοπάτι αυτό, πιθανώς κατά τμήματα λιθόστρωτο (τμήμα του σώζεται σήμερα), είχε σήμανση με βέλη που έδειχναν την κατεύθυνση προς την εκκλησία. Ο Mc Credie προειδοποιεί μάλιστα πως αν οι δραστηριότητες συνεχιστούν με το ρυθμό αυτό, σύντομα οι αρχαιότητες θα καταστραφούν. Ευτυχώς όμως οι δραστηριότητες αυτές δε συνεχίστηκαν: το εκκλησάκι εγκαταλείφθηκε (κατασκευάστηκε ομώνυμος ναός στο κέντρο της Νέας Ερυθραίας), οι πολυτελείς κατοικίες "φύτρωσαν" μέχρι ψηλά στο λόφο και το μονοπάτι ξεχάστηκε και έκλεισε από τη βλάστηση.
Τμήμα της δυτικής οχύρωσης.
Έχοντας τις πληροφορίες για το Καστράκι (ή Καστρίτσα, ή Πατερίτσα) από το βιβλίο του Mc Credie καθώς και την ιστοσελίδα http://www.sepik.net/nea/?p=17119, έκανα δύο προσπάθειες αναζήτησης του αρχαιολογικού χώρου. Η πρώτη ήταν ανεπιτυχής καθώς το μονοπάτι που ακολουθήσαμε ήταν σε λάθος κατεύθυνση (βλ. εδώ). Η δεύτερη, με την πολύτιμη βοήθεια του GPS, ήταν επιτυχής. Μάλιστα δεν είχα αποφασίσει εξαρχής την επίσκεψη. Απλώς, σε μια κυριακάτικη βόλτα μου με το ποδήλατο, περνώντας από τη Νέα Ερυθραία αποφάσισα να κάνω μια ακόμη προσπάθεια. "Πάρκαρα" σε μια ταμπέλα στη διασταύρωση των οδών Ισμήνης και Θέτιδος, και άρχισα την ανάβαση.
Ανεβαίνοντας στην κορυφή κατά μήκος της ανατολικής οχύρωσης.
 Αρχικά ακολούθησα για λίγα μέτρα την οδό Θέτιδος, μέχρι να συναντήσω στα δεξιά μια πέτρα χρωματισμένη μπλέ. Θεώρησα ότι είναι κάποιο είδος σήμανσης του μονοπατιού και εκεί μπήκα στο δάσος, ακολουθώντας πορεία παράλληλη προς την οδό Ισμήνης. Μετά από 50 μ συνάντησα μια δεξαμενή. Συνέχισα την ανάβαση στην ίδια κατεύθυνση για λίγα περίπου 30-40 ακόμα μέτρα. Όταν η χαμηλή βλάστηση (πουρνάρια κλπ) άρχισε να πυκνώνει, ακολούθησα κάτι που έμοιαζε με μονοπάτι λοξά αριστερά, σε κατεύθυνση σχεδόν δυτική. Τη συνέχεια της διαδρομής μου δεν την περιγράφω (φαίνεται στο "χάρτη" που ακολουθεί) καθώς αφ' ενός ήταν χαοτική και αφ' ετέρου στο τμήμα που ήταν χαοτική δεν υπήρχε κανονικό μονοπάτι. Οι γενικές οδηγίες προσανατολισμού είναι οι εξής:
  • Αρχικά οδεύουμε παράλληλα με την οδό Ισμήνης και λίγο πιο ψηλά από εκείνη.
  • Όταν η οδός Ισμήνης τελειώσει, αλλάζουμε κατεύθυνση και προσπαθούμε να διατηρήσουμε όσο γίνεται δυτική πορεία, για περίπου 140 μ.
  • Μετά από 140 μ μάλλον δύσκολης πορείας σε πυκνή βλάστηση, φτάνουμε σε σημείο όπου υπάρχουν εγκαταλειμένες κυψέλες καθώς και πεζούλες χτισμένες με τσιμεντόλιθους.
  • Από το σημείο αυτό ξεκινά το μονοπάτι (μάλλον αποτέλεσμα "ιδιωτικής πρωτοβουλίας" εκείνου που έφτιαξε τα μελίσσια, πιθανώς περιοίκου). Στο ψηλότερο σημείο των πεζούλων κάνουμε δεξιά.
  • Μετά από 50 μ το μονοπάτι πλησιάζει τη μάντρα μιας ιδιοκτησίας. Εκεί, όπου υπάρχει και ένα πλάτωμα, το μονοπάτι κάνει μια στροφή σχεδόν 180 μοιρών.
  • Από το σημείο αυτό και πέρα, το μονοπάτι είναι ευδιάκριτο και φαίνεται πρόσφατα καθαρισμένο.
  • [ Εναλλακτικά, από το τελείωμα της οδού Ισμήνης, μπορούμε να συνεχίσουμε στην ίδια κατεύθυνση στη νοητή της προέκταση (οδεύοντας σε κάποια σημεία παράλληλα με μάντρες ιδιοκτησιών), φτάνοντας στο πλάτωμα που περιγράφεται παραπάνω, όπου συναντάμε το μονοπάτι καθαρό πλέον. ]
  • Μετά από 85 μ συναντάμε στα δεξιά μας ένα κατασκεύασμα από πέτρες, πιθανώς κάποιο από τα πέτρινα παγκάκια που υπήρχαν κατά μήκος της διαδρομής.
  • Μετά από 25 μ φτάνουμε στην είσοδο της οχύρωσης. Στο σημείο αυτό υπάρχει ένας μεταλλικός πάσαλος.
  • Για να φτάσουμε στην ανατολική οχύρωση και την κορυφή, μετά την είσοδό μας στο φρούριο, συνεχίζουμε την πορεία μας για περίπου 40 μ στην ίδια κατεύθυνση (προσοχή στην πυκνή βλάστηση).
  • Φτάνουμε στην ανατολική οχύρωση που μοιάζει περισσότερο σαν ένα σωρό από πέτρες. Οδεύουμε πάνω στο τείχος-σωρό δεξιά και μετά από 65 μ φτάνουμε στην κορυφή όπου υπάρχει τριγωνομετρικό κολωνάκι.
Η θέα από την κορυφή είναι καταπληκτική. Δεν είναι τυχαία η επιλογή της θέσης για το φρούριο, καθώς εποπτεύει όλη το βόρεια είσοδο του λεκανοπεδίου, ενώ η θέα προς τον Υμηττό, την Πάρνηθα και τη θάλασσα είναι απεριόριστη. Η θέα στα ανατολικά περιορίζεται βέβαια από τον ορεινό όγκο της Πεντέλης.

H θέα από την κορυφή.
 Λίγο βορειότερα από την κορυφή, θα βρούμε τα ερείπια της εκκλησίας του Αγίου Φανουρίου. Ο Mc Credie αναφέρει το 1966 ότι η εκκλησούλα δεν είχε σκεπή. Πιθανώς όμως στο μεσοδιάστημα να κατασκευάστηκε σκεπή και να κατέρρευσε, καθώς στο εσωτερικό της εκκλησίας υπάρχουν πολλά πεσμένα κεραμίδια καθώς και μια μεγάλη ξύλινη δοκός.

Ο Άγιος Φανούριος.
 Η διαδρομή που πραγματικά ακολούθησα φαίνεται στον παρακάτω χάρτη από το Wikiloc. Τη διαδρομή, μαζί με τις δύο εναλλακτικές αναβάσεις, μπορείτε να την καταβάσετε σε αρχείο kml για το Google Earth από εδώ. Το συνολικό μήκος της διαδρομής (με επιστροφή) είναι περίπου 1,5 χλμ και η υψομετρική διαφορά ανάβασης 144 μ. Περισσότερα για τη διαδρομή (χάρτες, αρχεία GPS κλπ) στην πεζοπορική μου ιστοσελίδα.

Όλο το άλμπουμ φωτογραφιών στο Picasa εδώ:
Διαβάστε επίσης και τις σχετικές αναρτήσεις:
Μην ξεχνάμε την Πεντέλη μας, μέρος Ι: Δροσιά - εκκλησίες - λατομεία Διονύσου - παλιός σταθμός
Στα ίχνη της γραμμής του Διονύσου (ποδηλατική διαδρομή)

Τετάρτη, Μαΐου 23, 2012

Στα ίχνη της γραμμής του Διονύσου (ποδηλατική διαδρομή)

Η σιδηροδρομική γραμμή Κηφισιάς - Στροφυλίου - Διονύσου, μέρος του δικτύου της εταιρίας των "Σιδηροδρόμων Αττικής", λειτούργησε από το 1885 ως το 1938, οπότε και έπαψε τη λειτουργία της μαζί με όλο τον κλάδο της γραμμής από το Νέο Ηράκλειο ως την Κηφισιά. Ο κύριος ρόλος της ήταν η μεταφορά μαρμάρων από τα λατομεία της Αγγλικής Εταιρείας Μαρμάρου στον Διόνυσο. Η μεταφορά των μαρμάρων ως την Κηφισιά γίνονταν με ατμομηχανές της εταιρίας ενώ από την Κηφισιά ως την πλατεία Αττικής αναλάμβαβαν δράση οι ατμομηχανές των Σιδηροδρόμων Αττικής. Εκεί γίνονταν η μεταφόρτωση σε φορτηγά αυτοκίνητα. Οι μεταφορές μαρμάρων γίνονταν κατά τις βραδυνές ώρες. Η γραμμή είχε αραιή επιβατική κίνηση ως το σταθμό του Στροφυλίου (1 χλμ βορείως της Κηφισιάς) ενώ περιστασιακά κυκλοφορούσαν εκδρομικοί συρμοί ως το Διόνυσο. Σχεδόν πάνω στο ίχνος της εγκαταλειμένης γραμμής επεκτάθηκε η γραμμή Πειραιάς - πλατεία Αττικής των ΕΗΣ (σήμερα ΗΣΑΠ) η οποία έφτασε στην Κηφισιά το 1957. Το 1957 καταργήθηκε οριστικά και ο κλάδος Αγίων Αναργύρων - Νέου Ηρακλείου - Λαυρίου (βλ. εδώ) κλείνοντας οριστικά το κεφάλαιο των Σιδηροδρόμων Αττικής. Το δίκτυο των Σιδηροδρόμων Αττικής στην πλήρη του ανάπτυξη είχε μήκος 76 χλμ. Περισσότερα για την ιστορία των σιδηροδρόμων Αττικής μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα του Συλλόγου Φίλων του Σιδηροδρόμου.

Ποδηλατόδρομος στην οδό Στροφυλίου.
Στο ξεκίνημα: Στροφυλίου και Όθωνος.
Ο παλιός σταθμός του Στροφυλίου πίσω από τη μάντρα μιας βίλας (!) στη συμβολή με την οδό Μπενάκη.

 Σήμερα, η γραμμή Κηφισιάς - Διονύσου έχει αποξηλωθεί και στο μεγαλύτερο τμήμα της έχει αντικατασταθεί από δρόμους γενικά ήπιας κυκλοφορίας, όπως η οδός Στροφυλίου στην Κηφισιά, η οδός Γεωργίου Παπανδρέου στη Νέα Ερυθραία και η οδός Ρόδων στην Εκάλη. Πρόσφατα, από τους δήμους Κηφισιάς και Νέας Ερυθραίας, έχει κατασκευαστεί ποδηλατόδρομος κατά μήκος του μεγαλύτερου μέρους της διαδρομής,  ο οποίος συνδέει την Κηφισιά με τη Νέα Ερυθραία και την Εκάλη. Ο ποδηλατόδρομος αυτός, παρότι δεν είναι των καλύτερων προδιαγραφών (σε πολλά σημεία, ειδικά στην Εκάλη, ο ποδηλατόδρομος είναι ουσιαστικά το πεζοδρόμιο βαμμένο κόκκινο...), παρότι έχει χλευαστεί (πολύ άδικα κατά τη γνώμη μου) από την κα Κανέλλη και τον κ. Λαζόπουλο (βλ. εδώ και εδώ), αποτελεί μια πολύ καλή εναλλακτική για πρόσβαση στο Διόνυσο με το ποδήλατο από την Κηφισιά. Έτσι, σε συνδυασμό με τη δυνατότητα μεταφοράς ποδηλάτου με τον ΗΣΑΠ, αποτελεί μια πολύ καλή λύση για ξεκούραστη ποδηλατική βόλτα μήκους περίπου 9 χλμ για όλους τους Αθηναίους (αυτό το "όλους" νομίζω ότι δεν έχουν καταλάβει οι κ. Λαζόπουλος και Κανέλλη). Η βόλτα μπορεί να συνδυαστεί και με επίσκεψη στα αποκατεστημένα λατομεία του Διονύσου (βλ. προηγούμενη ανάρτηση και εδώ).


Χρειάζεται λίγη προσοχή στα ακόλουθα σημεία:
  • Στη διασταύρωση Στροφυλίου και Ιωνίας, ο ποδηλατόδρομος σταματά. Συνεχίζουμε τη Στροφυλίου ως τη Χαριλάου Τρικούπη.
  • Επειδή η Στροφυλίου διασχίζει την λεωφόρο Ελ. Βενιζέλου σε σημείο που δεν υπάρχει φανάρι, καλύτερα να ακολουθήσουμε τη Χαριλάου Τρικούπη δεξιά, και στο φανάρι της Ελ. Βενιζέλου να κάνουμε αριστερά για να περάσουμε απέναντι από το φανάρι. Στον πρώτο δρόμο κάνουμε δεξιά και είμαστε ξανά στην οδό Στροφυλίου.
  • Στην Εκάλη, ακολουθούμε την οδό Ρόδων, η οποία έχει πολύ φαρδιά νησίδα (πρώην γραμμές). Στη συμβολή της με την οδό Αηδόνος αρχίζει να κατηφορίζει. Δεν ακολουθούμε την κατηφόρα αλλά κάνουμε λοξά δεξιά ακολουθώντας την οδό Αηδόνος.
  • Στη συμβολή της Αηδόνος με τη Θέτιδος, συνεχίζουμε στην ίδια κατεύθυνση ακολουθώντας την προέκταση της Αηδόνος (χωματόδρομος μέσα στο δάσος).
Παρακάτω, ο χάρτης της διαδρομής στο Wikiloc:



Παρακάτω, όλο το άλμπουμ φωτογραφιών στο Picasa:

Παρασκευή, Μαΐου 11, 2012

Μην ξεχνάμε την Πεντέλη μας, μέρος Ι: Δροσιά - εκκλησίες - λατομεία Διονύσου - παλιός σταθμός


Οι περισσότεροι κάτοικοι του λεκανοπεδίου πιστεύουν ότι η Πεντέλη είναι ένα βουνό ξερό, ένας κρανίου τόπος, που δεν προσφέρεται για πεζοπορία και αναψυχή. Όμως η Πεντέλη, αν και λαβωμένη από τις δεκάδες πυρκαγιές των τελευταίων 30 ετών, έχει ακόμα να μας προσφέρει ευκαιρίες για μικρές αποδράσεις. Είναι κρίμα να ξεγράψουμε αυτό το βουνό, το τόσο συνδεδεμένο με τη ζωή της Αττικής από την αρχαιότητα. Είναι κρίμα να ξεγράψουμε ένα δημόσιο χώρο, αφήνοντας στην ησυχία τους εκείνους που έχουν συμφέρον από την εγκατάλειψή του. Την Κυριακή 22 Απλριλίου, παρέα με το φίλο και συνοδοιπόρο Λάζαρο, ξεκινήσαμε το μεσημεράκι για το Διόνυσο. Είχαμε βάλει στο μάτι μια διαδρομή σε μονοπάτι που φαίνονταν από το Google Earth. Όταν ξεκινούσαμε δεν είχαμε ιδέα για το πόσο όμορφη και ενδιαφέρουσα θα ήταν η εκδρομή μας.

Ξεκινήσαμε από τη Δροσιά, από το τέρμα της οδού Αμαδρυάδων. Εκεί μπορεί κανείς να φτάσει και με αστική συγκοινωνία: με το λεωφορείο 536 από Κηφισιά κατεβαίνουμε στη στάση Αμαδρυάδων και ανεβαίνουμε την οδό Αμαδρυάδων (1ος δρόμος δεξιά, κάθετη στη Λ. Διονύσου) ως το τέρμα της. Από το σημείο αυτό ξεκινά ένα πολύ όμορφο μονοπάτι μέσα σε πυκνό πευκοδάσος που μας θυμίζει πως ήταν όλη η Πεντέλη πριν τα τέλη της δεκαετίας του '70 οπότε και άρχισαν οι διαδοχικές πυρκαγιές.
Μονοπάτι σε πυκνό πευκοδάσος στην Πεντέλη: υπάρχει ακόμα
Το μονοπάτι ανηφορίζει και περνά διαδοχικά από τρία μικρά εξωκλήσια: τον Προφήτη Ηλία, τον Άγιο Νικήτα και τον Άγιο Λουκά. Στον Άγιο Λουκά μάλιστα, υπάρχει σκεπαστή κρήνη με νερό, και κάτω από την εκκλησία ένα πολύ όμορφο λειβάδι που σαν και αυτό δεν υπάρχει άλλο στην Πεντέλη. Τέλειο σημείο για ξεκούραση, πικνίκ και περισυλλογή... Στη συνέχεια το μονοπάτι σταματά να κερδίζει ύψος και μας οδηγεί στα παλιά λατομεία του Διονύσου.


 Τα τρία εκκλησάκια: ο Προφήτης Ηλίας, ο Άγιος Νικήτας και ο Άγιος Λουκάς

Τα αποκατεστημένα λατομεία αποτελούν από μόνα τους ένα πολύ αξιόλογο αξιοθέατο, και είναι απορίας άξιο που η ύπαρξή του δεν έχει προβληθεί και είναι άγνωστο στους περισσότερους. Ο χώρος των λατομείων έχει διαμορφωθεί σε μουσειακό χώρο προβολής της λατομικής τέχνης. Έχουν αποκατασταθεί τα οικήματα και έχει κατασκευαστεί μια πέτρινη σκάλα που διευκολύνει την επίσκεψη στα ψηλότερα σημεία του λατομείου. Όλη η αποκατάσταση έχει γίνει με τη χρήση τοπικού μαρμάρου. Περισσότερες πληροφορίες για τα λατομεία και την αποκατάστασή τους μπορείτε να βρείτε εδώ.

Στα αποκατεστημένα λατομεία του Διονύσου.

Μετά το λατομείο κατηφορίσαμε προς τον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό του Διονύσου. Εκεί τερμάτιζε η γραμμή που έρχονταν από την Κηφισιά (βλ εδώ). Κύριος σκοπός της γραμμής ήταν η μεταφορά του μαρμάρου στην Αθήνα. Η λειτουργία της γραμμής διακόπηκε το 1938 αλλά η γραμμή αποξηλώθηκε πολύ αργότερα. Το κεντρικό κτίριο του σταθμού είναι μισογκρεμισμένο. Εκεί όπου υπήρχαν οι γραμμές τώρα υπάρχει μια αξιόλογη υπαίθρια έκθεση γλυπτών από μάρμαρο. Στη συνέχεια ακολουθώντας το δρόμο που οδεύει στα ίχνη της παλιάς γραμμής, επιστρέφουμε στην οδό Αμαδρυάδων, έχοντας κάνει έναν πλήρη κύκλο μήκους 6,2 χλμ.

Μετά την ολοκλήρωση του κύκλου, οδεύσαμε προς τη Νέα Ερυθραία με στόχο να επισκεφθούμε την Καστρίτσα (θα είναι το θέμα μιας επόμενης εξερεύνησης και ανάρτησης). Την Καστρίτσα δεν τη προσεγγίσαμε, όμως στην πορεία ανακαλύψαμε ένα πολύ όμορφο μονοπάτι που ξεκινά από το τέρμα της οδού Έρσης στην Εκάλη. Μπορεί να μην οδηγεί στην Καστρίτσα αλλά ανεβαίνει αρκετά μέσα σε όμορφο δάσος. Στην πορεία το μονοπάτι διασκορπίζεται και οι κλάδοι του ανεβαίνουν σε πλαγιές με χαμηλή θαμνώδη βλάστηση. Δεν το ακολουθήσαμε άλλο καθώς νύχτωνε. Έτσι, αφού μαζέψαμε αρκετά σπαράγγια, επιστρέψαμε στη βάση μας.

Πρακτικές πληροφορίες:
  •  Όταν φτάσουμε στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία, για να βρούμε τη συνέχεια του μονοπατιού, οδεύουμε στα αριστερά της εκκλησίας μέχρι να συναντήσουμε ένα μεγάλο μεταλλικό σταυρό. Εκεί κάνουμε δεξιά ανηφορίζοντας σε πετρώδες έδαφος μέχρι να συναντήσουμε τη συνέχεια του μονοπατιού.
  •  Στον Άγιο Νικήτα, συνεχίζουμε στην ίδια κατεύθυνση από το μονοπάτι που περνά μπροστά από την είσοδο της εκκλησίας.
  •  Στον Άγιο Λουκά, οδεύουμε στο μονοπάτι στα αριστερά της εκκλησίας. Το μονοπάτι στα δεξιά οδηγεί προς την κορυφογραμμή της Πεντέλης.
  • Ακολουθώντας το μονοπάτι από τον Άγιο Λουκά προς τα λατομεία, συναντάμε κάποια μονοπάτια στα δεξιά μας τα οποία όμως δεν τα ακολουθούμε καθώς οδηγούν και εκείνα προς το μονοπάτι της κορυφογραμμής.
Περισσότερες πρακτικές πληροφορίες για τη διαδρομή στην πεζοπορική μου ιστοτελίδα.

Ο χάρτης της διαδρομής στο Wikiloc (κάντε κλικ στο χάρτη για περισσότερες πληροφορίες και κατέβασμα):


Όλες οι φωτογραφίες στο Picassa (κάντε κλικ για προβολή του πλήρους άλμπουμ).