Η γραμμή 714 αποτελούσε για πολλά χρόνια τη μόνη απ' ευθείας πρόσβαση από το κέντρο της Αθήνας στην Πάρνηθα. Μια πολύ όμορφη διαδρομή, με μοναδική θέα στην Αθήνα. Όσες φορές ανέβηκα στην Πάρνηθα με το λεωφορείο αυτό, ήταν ασφυκτικά γεμάτο από ανθρώπους που ανέβαιναν για να χαρούν το βουνό που έχουν την τύχη να έχουν κοντά στην πόλη τους. Ανέβαιναν για να το χαρούν όχι ρυπαίνοντάς το με τις εξατμίσεις τους και τσαλαπατώντας το με τις ρόδες τους αλλά με τον πλέον πολιτισμένο και ήπιο προς το περιβάλλον τρόπο: τη δημόσια συγκοινωνία. Το λεωφορείο αυτό, πέρα από τους περιστασιακούς επιβάτες και τους τουρίστες, είχε πάντα το πιστό κοινό του, αποτελούμενο κυρίως από πεζοπόρους. Τους ξεχώριζες πάντα από την ενδυμασία, την τσάντα και το ορειβατικό μπαστούνι. Σε αυτούς όλους τους ανθρώπους, που από επιλογή είχαν κάνει συνήθεια την πλέον ήπια δραστηριότητα στον κοντινότερο στην πόλη τους Εθνικό Δρυμό, το μήνυμα που η πολιτεία περνάει είναι "πάρτε ΙΧ, πάρτε ταξί, πάρτε τζιπ, γουρούνα ή μηχανή enduro. Όλα τα παραπάνω επιτρέπονται στην Πάρνηθα, αλλά το λεωφορείο όχι γιατί κοστίζει".
Δε χρησιμοποίησα ποτέ το λεωφορείο μέσα στο κατακαλόκαιρο για να ξέρω την επιβατική του κίνηση, η οποία σίγουρα θα είναι μειωμένη, αλλά τις άλλες εποχές του χρόνου και ειδικά τα σαββατοκύριακα, το λεωφορείο ήταν πάντοτε γεμάτο. Και αν πράγματι υπάρχουν ημέρες ή και εποχές όπου η κίνηση είναι μειωμένη, δε μπορεί ο ΟΑΣΑ να εφαρμόσει ευέλικτη δρομολόγηση; Πιστεύω μάλιστα πως αν η αφετηρία της γραμμής ήταν σε βολικότερο σημείο (πχ στο Σύνταγμα), με μια πολύ στοιχειώδη προβολή / δημοσιότητα, θα έφερνε απείρως περισσότερους επιβάτες από κάτι άλλες γραμμές-φαντάσματα που βολοδέρουν άδειες στα στενά των προαστίων κυκλοφορώντας κάθε 1 -2 ώρες.
Ανεξάρτητα πάντως από την ύπαρξη ή όχι της γραμμής 714, η άποψή μου ήταν και παραμένει (το έχω γράψει και αλλού, βλ. εδώ και εδώ) ότι σε έναν τόσο πολύτιμο και πολύπαθο Εθνικό Δρυμό όπως η Πάρνηθα (και σε κάθε Εθνικό Δρυμό), ακολουθώντας τα ισχύοντα σε όλες τις πολιτισμένες ευρωπαϊκές χώρες, πρέπει να απαγορευθεί πλήρως η πρόσβαση σε μηχανοκίνητα ιδιωτικά μέσα μεταφοράς και η μόνη πρόσβαση σε αυτόν (εκτός φυσικό από την πεζοπορία και το ποδήλατο) να είναι μια οργανωμένη, αξιόπιστη και με τακτικά δρομολόγια δημόσια συγκοινωνία.
Σε ότι αφορά τις υπόλοιπες περικοπές γραμμών που πραγματοποιήθηκαν, δεν έχω άποψη για όλες. Για τις λίγες που μπορώ να έχω άποψη, νιώθω πραγματικά εξοργισμένος. Συνοπτικά αναφέρω:
- Η Θηβών κυριολεκτικά αποψιλώνεται από λεωφορεία (κατάργηση των 802, 803, 804). Έτσι το τμήμα της Θηβών νοτίως της λεωφόρου Αθηνών εξυπηρετείται πλέον ΜΟΝΟ από τα 845 και 703, με συχνότητα αιχμής 20 λεπτά έκαστο! Βορείως της λεωφόρου Αθηνών μένει μόνο του το 703 το οποίο σηκώνει κι άλλο βάρος.
- Με την κατάργηση του Β7, που εξυπηρετούσε την (κεντρική) οδό Χαριλάου Τρικούπη στα όρια Κηφισιάς και Νέας Ερυθραίας, η οδός αυτή εξυπηρετείται πλέον (και όχι ολόκληρη) μόνο από τοπική γραμμή (523) μέσης συχνότητας 90 λεπτών με το πρώτο δρομολόγιο της Κυριακής να είναι στις 07:40!
- Υποτίθεται ότι η κατάργηση του Β7 θα συνοδεύονταν από αντίστοιχη πύκνωση του Α7. Η πύκνωση δεν ήταν αντίστοιχη της "ελάφρυνσης" του Β7. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η συχνότητα αιχμής των καθημερινών είναι στην καλύτερη περίπτωση 15 λεπτά και της κυριακής 30 λεπτά. Και μιλάμε για μια γραμμή που ουσιαστικά "σηκώνει" σχεδόν όλες τις μετακινήσεις μεταξύ κέντρου και της λεωφόρου Κηφισίας βορείως του Χαλανδρίου (μέχρι το Χαλάνδρι υπάρχουν και 2 γραμμές τρόλει).
Και η πράσινη ανάπτυξη συνεχίζεται...
